Hilafet Devleti, Anayasa, Madde 165: Beldelerimizde yabancı malların işletilmesi ve  yatırım yapılması men edilir. Yine herhangi bir yabancıya  ayrıcalık tanınması da men edilir.

"Yatırım" ve "işletme" kelimeleri, birer Batılı ıstılahtır. Yatırım kelimesine gelince; bunun manası, malın kendi  kendine kar getirmesidir ve bu da onu faize vermektir.  İşletme kelimesine gelince; bunun manası, kar getirmesi için  malın sanayide veya ziraatta veya ticarette işletilmesidir.

 Bu mefhuma binaen her türlü yatırım yasaktır. Çünkü bu,  bir faizdir ve faiz ise haramdır. Yabancı yatırımın belirtilmesi  ise ister zımmi isterse Müslüman olsun harbi bir kimse ile faizle iştigal etmenin haram olması hükmünün  benimsenmesinden dolayıdır. Bu da Allahuteala'nın şu kavlinin genel olmasından dolayıdır:

 }وَحَرَّمَالرِّبَا

"Ribâyı (faizi)  haram kılmıştır." [el-Bakara 275] Şöyle ki bu ayeti tahsis edecek  herhangi sahih bir nass varit olmamıştır. Dolayısıyla genel  olarak kalır. Şu hadis bu ayeti tahsis etmektedir denilmez:

»لاَ رِبًا بَيْنَ الْمُسْلِمِينَ وَأَهْلُ الْحَرْبِ فِي دَارِ الْحَرْبِ«

"Dâr-ul harpte  Müslümanlar ile ehl-il harp arasında faiz yoktur." Böyle  denilmez: Çünkü bu, zayıf bir hadistir. Zira bu hadis,  Mekhul tarafından yapılmış bir mürseldir. Eş-Şâfî, el-  Umm'de bu hadisin sabit olmadığını ve içerisinde hüccet  olmadığını söylemiştir. İbn-u Muflih ise meçhul bir haber  olduğunu söylemiştir… Dolayısıyla ne faizin helal kılınması  ne de ayetin tahsis edilmesi için uygun değildir. Dolayısıyla  ayet genel olarak kalır ve yabancı malların yatırımı aynen  Müslüman ve zımmi tebaanın sahip olduğu malların  yatırımı gibi haram olur. Çünkü bu, bir faizdir ve faiz ise  haramdır.

 Yabancı malların işletilmesine gelince; bu haramdır.  Çünkü bu,

"الوسيلة إلى الحرام حرام"

"Harama vesile olan şey  haramdır" kaidesi gereği harama götüren bir durumdur. Tahrim içinse zannı galip yeterlidir. O halde yabancı  malların işletilmesi kesin olarak harama ulaştırdığında nasıl  olur? Somut vakıalar ve doğruluğu kesin bilgiler bir ülkede  yabancı malların işletilmesinin kafirlerin nüfuzunu o ülkeye  yaymanın aracı olduğunu göstermiştir. Onların nüfuzunu  ülkeye yaymak ise haramdır.

 Ayrıcalıklara gelince; bu, Batılı bir ıstılahtır ve iki manası  vardır: Birincisi: Yabancı bir devletin İslam Devleti'ne  dayatması olması itibarıyla diğer devletler dışında bu  devlete İslam Devleti'nde belirli haklar verilmesidir. Bu da  zamanında İngiltere ve Fransa'nın Mısır'da ayrıcalıklara  sahip olması gibi İslam Devleti'nin zayıfken 19. asırda  verdiği ayrıcalıklarda olduğu gibi yabancı tebaanın İslam kanununa göre değil de kendi ülkelerinin kanununa göre  yargılanmaları ve devletin yabancılar üzerinde otoritesinin  olmamasıdır. Bu anlamda bu ayrıcalıklar şu iki yönden  haramdır: Birincisi: Bu, İslam Devleti'nin egemenliğini yok  saymak ve kafir devletlere İslam beldesi üzerinde otorite  vermektir. Bu ise kesinlikle haramdır. İkincisi: Bu, İslam hükmünün İslam beldelerindeki gayrimüslimlere tatbik edilmesini men etmekte ve küfür hükmünün tatbik  edilmesini sağlamaktadır. Bu da kesinlikle haramdır.  Bundan dolayı bu manadaki ayrıcalıklar men edilir.  Ayrıcalıkların ikinci manasına gelince; ayrıcalığın getirildiği  kişinin dışındaki kişilerin men edilmesi şartıyla herhangi  mubah bir işe izin verilmesidir. Yabancı için olsun yada  olmasın aynı şekilde bu da haramdır. Çünkü bütün  mubahlar, herkes için mubahtır. Dolayısıyla mubahın bir  kişiye tahsis edilmesi ve başkalarının bundan men edilmesi  mubahı insanlara haram kılmaktır. Devletin, bir mubahtan  en güzel şekilde faydalanılmasına imkan verecek bir üslupla  onu düzenlemeye hakkı olduğu doğrudur. Ancak bu  düzenlemenin mubahı bir kimseye haram kılması doğru  değildir. Böylece yabancı olsun yada olmasın bu anlamda  ayrıcalıklar verilmesi de haramdır. Sadece yabancı belirtilmiştir: Çünkü ona ayrıcalık verilmesi, zarara yol açar.  Çünkü bu, petrol ayrıcalıklarında olduğu gibi onun ülkeye  hakim olmasına yol açar.