Madde 156: Devlet, malı ve işi olmayan, nafakasını temin edecek kimsesi bulunmayan kimselerin nafakalarını garanti eder. Yaşlıların ve özürlülerin barındırılmasını üstlenir.
Bu maddenin delili; 153 maddenin delilinde geçenlerdir. O da Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in şu kavlidir:
«مَنْ تَرَكَ مَالاً فَلِوَرَثَتِهِ، وَمَنْ تَرَكَ كَلاًّ فَإِلَيْنَا»
"Kim bir mal bırakırsa onun varislerine aittir. Kim de kimsesiz birisini bırakırsa (onun bakımı) bize aittir." [Ebi Hurayra kanalıyla muttefekun aleyh] Kelle ise zayıf kimse olup fakiri, yaşlı ve özürlü olan herkesi kapsar. Keza Resul [Sallallahu Aleyhi ve Sellem]'in şu kavlidir:
«وَمَنْ تَرَكَ دَيْناً أَوْ ضَيَاعاً فَلْيَأْتِنِي فَأَنَا مَوْلاَهُ»
"Kim de bir borç veya yetim bırakırsa bana getirin. Zira onun mevlası benim." [Ebi Hurayra kanalıyla muttefekun aleyh] Bu hadis, fakir, yaşlı, özürlü ve benzeri yetimlerin hepsini kapsar.